Rom Molemaker (2014), Uit de schaduw, Haarlem; Uitgeverij Holland

Nella zit op de middelbare school en heeft op twaalfjarige leeftijd haar vader verloren. Nu, een paar jaar later, mist ze hem nog steeds heel erg. Met haar moeder kan ze niet zo goed over haar verdriet praten en op school heeft ze nauwelijks contact met anderen. Ze heeft zich, bewust of onbewust, afgesloten van de rest van de wereld. Ze heeft zich teruggetrokken in de schaduw en alles wat gebeurt, bijvoorbeeld op school, gaat een beetje aan haar voorbij. 
Op een dag zit ze op haar lievelingsplekje en gebeurt er iets dat haar leven verandert. Ze ziet en hoort een meisje viool spelen. Ze raakt onder de indruk, maar weet niet goed of dit door het vioolspel komt of door het meisje. Het meisje heet Julia en Nella raakt bevriend met haar. Door de vriendschap met Julia wordt Nella wat zelfverzekerder en op school merken ze dit ook.
Julia woont al op kamers en een van haar huisgenoten is Erwin. Het contact tussen Erwin en Julia loopt niet zo soepel. Nella raakt betrokken bij de gebeurtenissen die volgen en zelfs de politie raakt betrokken. Er gebeuren dingen die niet de bedoeling waren en Nella raakt verstrikt in schuld en verdriet. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, trekt ze zich niet terug in de schaduw. Ze heeft geleerd wat ze belangrijk vindt en probeert haar fouten weer goed te maken. Het laat zien hoe sterk ze is, want ze weet dat het haar nooit zal lukken om alles weer goed te maken.


Nella zou een meisje in je klas kunnen zijn. Hierdoor is het niet moeilijk om haar te herkennen en je in haar in te leven. Misschien ken je wel een Nella of zie je een Nella na het lezen van dit boek. Want niet iedereen laat zien hoe hij of zij zich voelt. Voor mijn gevoel waren de rol van Julia en Erwin ondergeschikt, terwijl ze wel belangrijk zijn voor de loop van het verhaal. Zij staan voor mij meer op de achtergrond en ik wil meer weten over hoe Nella zich voelt en wat zij denkt.
Op bladzijde 45 staat: “Je bent de nieuwe Nella Westermoor. Je bent uit de schaduw gestapt. Alles is anders geworden.” En eigenlijk is dit voor mij het belangrijkste wat ook in de rest van het boek naar voren komt. 
Het is een gevoelig boek, dat gaat over eenzaamheid, liefde, haat, onzekerheid, eenzaamheid. Er zal voor iedereen wel iets herkenbaars in zitten.
Het einde van het boek is redelijk onverwacht, maar laat ruimte over om zelf na denken over wat jij gedaan zou hebben, of hoe jij dingen aangepakt zou hebben.

Gelezen door: mevrouw Fong Akan